Каго сьвятлом я азарыў?
Karo сагрэў на белым сьвеце?
Гары, душа мая, гары,
Твары высокае бясьсьмерце!
Тут – на мяжы зялёных ніў
I векавечнага блакіту –
Сусьвет мяне запаланіў,
Як плынь прырэчная – ракіту.
Тут эпахальныя вятры
Свой сьлед пакінулі злачынны,
Вясной адтайвае ў двары
Крыві i поту пах айчынны...
I неспатольны мой пагляд –
На зьвечарэлым гарызонце,
Дзе пацямнелая зямля
Ледзь-ледзь трымаецца за сонца.
|
|
